Huta Szczecin – nieistniejąca już huta żelaza w szczecińskiej dzielnicy Stołczyn.
Huta specjalizowała się w produkcji surówki żelaza dla potrzeb odlewni, prowadziła produkcję szerokiego asortymentu wielkopiecowej surówki odlewniczej (produktu, z którego odlewa się np. korpusy silników). Wyroby sprzedawano w Polsce i za granicą (Niemcy, Skandynawia, Wielka Brytania, Bliski Wschód). Po reprywatyzacji roczna zdolność produkcyjna wynosiła 200 000 ton.
W 1897 roku wybudowano pierwsze wielkie piece. Huta nosiła wówczas nazwę Eisenwerke Kraft AG in Kratzwick (pol. Kraśnica od nazwy pobliskiego osiedla). Była to własność Guido Henckla von Donnersmarck. W 1906 roku w jej skład wchodziły trzy wielkie piece, koksownia, cementownia oraz cegielnia. 16 maja 1946 huta została przejęta przez Polskę i włączona do Gliwickich Zakładów Hutniczych. W 1950 huta stała się samodzielnym zakładem produkcyjnym.
Proces przemian własnościowych Huty Szczecin zapoczątkowany został przekształceniem Przedsiębiorstwa Państwowego Huta „Szczecin” w jednoosobową spółkę Skarbu Państwa. W 1996 roku Huta Szczecin stała się zakładem prywatnym. Od roku 2004 właścicielem Huty Szczecin SA był Kronospan. W roku 2008 rozpoczęto rozbiórkę zakładu. Obecnie (2011) teren Huty Szczecin jest administrowany przez Kronochem (spółkę grupy Kronospan), która świadczy usługi przeładunkowe towarów masowych, oraz przeładunki i magazynowanie metanolu.
Wikipedia
